اندورفین و ورزش

یکى از تأثیرات ورزش، رهایى از افسردگى است. شما با ورزش میزان و ترشح هورمونى به نام «Endorphins» را بالا مى برید. این هورمون که مربوط به بافت عصبى است، توسط «هیپوتالاموس» ساخته مى شود و به کمک «هیپوفیز» به جریان خون وارد مى شود.

اما چگونه اندورفین باعث تغییرات خلق و خوى ما مى شود؟!

ـ همانطور که ذکر شد، پس از ورزش این هورمون توسط هیپوفیز وارد جریان خون مى شود.

ـ «اندورفین» وارد «اعصاب انتقال دهنده درد به مغز» مى شود.

ـ پس از آن به گیرنده هاى «تسکین دهنده درد» در «نورون» متصل مى شود. این گیرنده ها مثل گیرنده هایى است که داروهایى چون «مورفین» به آن اتصال پیدا مى کنند.

ـ «اندورفین» با تأثیر بر روى «گیرنده هاى عصبى» مانع آزاد شدن مولکول هاى پیام رسان عصبى از پایانه عصب مى شود.
 بنابراین هیچ پیام دردى به مغز نمى رسد. (به همین خاطر این هورمون را بى حس کننده و تخفیف دهنده درد مى دانند).
همین اثر «اندورفین» بر بدن باعث حس خوشحالى و سرخوشى مى شود، درحالى که درد را نیز کاهش مى دهد و فشارهاى عصبى را کم مى کند. با توجه به همین تأثیر آن را مسکن طبیعى بدن مى نامند.

چگونه ورزش کردن باعث آزادسازى «اندورفین» مى شود؟

سطح بتا اندورفین خون (این هورمون شامل ۴ نوع آلفا، گاما، سیگما و بتا است که نوع اخیر در زمان ورزش بالاترین میزان را در پلاسماى خون دارد) در هنگام حرکات ایروبیک (بیش از ۳۰ دقیقه پرداختن به حرکات ورزشى) تا پنج برابر نسبت به زمان استراحت افزایش پیدا مى کند، البته این نسبت از شخصى به شخصى دیگر با توجه به میزان استمرار او در ورزش فرق مى کند.
جالب است بدانید همان گونه که بدن ما با مصرف مکرر داروهاى مسکن به نوعى مقاومت در مقابل آنها مى رسد و تحمل ما به این مواد بالاتر مى رود وضعیت بدن و میزان «اندورفین» هم تابع همین قانون است. هرچه بیشتر تمرین داشته باشید و حرکات ورزشى تان منظم تر و مرتب تر باشد، بدن شما به طور طبیعى در مقابل این ماده مقاومت بیشترى نشان مى دهد و اینجاست که باید براى رسیدن به آن خوشحالى و سرخوشى شدت تمرینات را بالا ببرید تا بدن بتواند همان میزان «اندورفین» را تولید کند.

خلاصه اینکه با کمى بالا پایین پریدن، دویدن، کوه پیمایى و... قادر خواهیم بود دوران جوانى و سرخوشى را طولانى تر کنیم.

منبع:http://www.iran-newspaper.com/1383/830310/html/special8.htm