رودمعجن

روستای رودمعجن و آبشار آن، مقاصدی زیبا هستند که کمتر معرفی شده‌اند

سفر به قلب ناشناخته

ماه مرداد، ماه روزهای بلند و داغ است. نیمی از تعطیلات تابستانی دانش آموزان تمام شده است و باید نیم دیگر را غنیمت دانست.

این روزها بیش از همه، حال و هوای دوری جستن از هیاهوی شهر و پناه بردن به دامان طبیعت را دارد. رخوت را کنار بگذارید و این هفته کوله‌تان را به نیت یک مقصد زیبا و خوش آب و هوا ببندید. «راه بلد» هم همراه شماست:

یک روستای زیبا و آبشاری زیباتر

مقصد پیشنهادی این هفته ما «رودمعجن» است. روستایی در شهرستان تربت حیدریه که منطقه ای گردشگری و پُرطرفدار به شمار می‌آید، این را هم عمدتا مرهون آبشار زیبایی است که به فاصله اندکی از آن قرار دارد.

این روستا در 48 کیلومتری غرب شهر تربت حیدریه و در بخش بایگ قرار گرفته است. از تربت حیدریه تا بایگ حدود ۲۰ کیلومتر راه است و از بایگ تا روستای رودمعجن نیز حدود 28کیلومتر دیگر. جاده‌ای آسفالته اما پیچ در پیچ در این مسیر، انتظار شما را می‌کشد.

قصه اش چیست؟

در جلد نهم فرهنگ جغرافیایی ایران نام این روستا ذکر شده و در شرح آن آمده است:«رودمعجن دهی است از دهستان‌های بایگ بخش حومه شهرستان تربت حیدریه واقع در ۴۷هزارگزی شمال غربی تربت حیدریه و ۲۲هزارگزی شمال راه شوسه عمومی تربت به کاشمر. کوهستانی است و هوایی سرد دارد. سکنه آن ۳۳۵ تن هستند و آبش از قنات و رودخانه تامین می‌شود. محصول مهم آن غلات  و شغل اهالی زراعت و قالیچه بافی است. آبشار رودمعجن در چهارهزارگزی این ده واقع است که ۱۸ گز ارتفاع دارد.»

اهالی این منطقه حتما برای شما تعریف خواهند کرد که نام قدیم روستا، «رودمهجن» بوده و بر سنگ قبر‌های قدیمی نیز این عنوان موجود است. در اسناد دوره قاجار نیز عمدتاً به همین صورت نوشته می‌شده است.

چه دارد؟

با توجه به کوهستانی بودن منطقه روستای رودمعجن، انتظار می‌رود زمستان‌هایش سرد و تابستان‌هایش گرم و خشک باشد ولی به دلیل وجود رودخانه در مرکز روستا، باغ‌های سرسبز و کشتزارها و همچنین مزارع فراوان و صد البته چشمه‌های پُرآب، هوای نسبتا معتدلی دارد و به همین دلیل، آخر هفته ها پذیرای صدها مسافر از راه های دور و نزدیک است.

اما برای رسیدن به آبشار معجن باید خودرویتان را در خود روستا بگذارید و بار و بندیل را بیندازید روی دوش و راه بیفتید. به رسم روستاهایی از این دست، راه رسیدن به آبشار در واقع همان مسیر رودخانه‌است که از وسط باغ‌های روستا می‌گذرد. با سرعت معمولی پیاده روی، حدود ۴۵ دقیقه تا آبشار راه است. این آبشار به طرز اعجاب انگیزی، پای دیواره‌بلندی واقع است. انگار مثلا وسط دو کوه بزرگ را تراشیده و دالان بزرگی ساخته اند، آبشار در انتهای این تنگه بلند و عظیم واقع شده و آب از ارتفاع سی متری آن فرو می ریزد و با چنان شدتی خود را بر زمین می کوبد که ذراتش مثل بخار  به هوا بر می خیزد. در محل فرود آب، می‌توان پشت آبشار ایستاد. چون آبشار یکی دو متر از دیواره فاصله دارد. عبور از زیر ضربات سنگین آب وسوسه انگیز است اما حسابی مراقب قدم‌هایتان باشید تا سفرتان خاطره‌انگیز بماند.