مراقبه ترس به عشق

- مراقبه برای تبدیل ترس به عشق -

می توانید به روی صندلی یا هر وضعیت دیگری که احساس راحتی می کنید بنشینید. 

آنگاه دستهایتان را روی دامنتان روی هم بگذارید. دست راست را زیر دست چپ قرار دهید.

این حالت مهم است، چون دست راست با نیمکرهح چپ در ارتباط است و ترس همیشه از نیمکرۀ چپ نشأت می گیرد و دست چپ با نیمکره راست مرتبط است و شهامت از سمت راست می آید. 

نیمکرۀ چپ جایگاه استدلال است و دلیل هم ترسو است، به همین خاطر است که نمی توانید فردی بیابید که هم شجاع باشد و هم باهوش. هر وقت آدم شجاعی دیدید بدانید که باهوش نیست و غیر منطقی است. باید هم اینطور باشد، نیمکرۀ راست شهودی است. بنابر این این فقط نمادین است و انرژی را در وضعیتی مطمئن قرار می دهد، در رابطه ای مشخص.

بنابراین دست راست در زیر دست چپ قرار می گیرد و دو شصت به هم متصل می شوند. آنوقت استراحت کنید، چشم تان را ببندید و اجازه بدهید فک پایینی استراحت کند. نه اینکه فشاری به آن وارد شود، فقط به گونه ای که بتوانید با دهان نفس بکشید. با بینی نفس نکشید و فقط با دهان این عمل را انجام دهید. خیلی آرامش بخش است وقتی با بینی نفس نکشید: الگوهای قدیمی دیگر نمی توانند عمل کنند. این پدیده تازه ای در نظام تنفسی جدید است که طی آن عادت تازه ای به سهولت شکل می گیرد. دیگر اینکه وقتی با بینی نفس نکشید، مغزتان هم تحریک نمی شود. هوا به مغز نمی رود، بلکه مستقیم به سینه می رود، در غیر اینصورت تحریک و ماساژ مداومی ادامه می یابد. چون هوا در تنفس از راه بینی بارها و بارها در سوراخ های بینی تغییر می کند. تنفس از یک سوراخ بینی، یک بخش مغز را ماساژ می دهد و از سوراخ دیگر سمت دیگر را. و این روند بعد از هر پنجاه دقیقه تغییر می کند. بنابراین خیلی ساده در وضعیت تنفس با دهان قرار بگیرید. بینی دو طرفه است و دهان یک طرفه. وقتی با دهان نفس بکشید، تغییری حاصل نمی شود. اگر برای یک ساعت هم بنشینید، پس تغییری هم وجود نخواهد داشت. اما با تنفس از راه بینی، نمی توانید در وضعیت ثابتی باشید. حالت تان بطور خودکار تغییر می کند، بدون اینکه از تغییر آن مطلع باشید. 

بنا بر این این وضعیت یکطرفه، سکوتی بسیار بسیار عمیق و استراحتی تازه بوجود می آورد و انرژی شما به روش نوینی فوران می کند. خیلی ساده حداقل برای پنج دقیقه ساکت بنشینید و هیچ کاری انجام ندهید. اگر این عمل به مدت یک ساعت انجام گیرد، کمک بسیار بزرگی خواهد بود. پس اگر ممکن است با پنج دقیقه شروع کنید و کم کم آن را به شصت دقیقه برسانید. هر روز این عمل را انجام دهید و در این بین هیچ فرصتی را از دست ندهید. هر فرصتی که دست داد به درون آن بروید. همیشه زندگی و عمل را برگزینید. هرگز خود را عقب نکشید و فرار نکنید. از هر فرصتی برای انجام کاری که به سوی تان می آید، لذت ببرید و خلاق باشید.