مسجدازغد

گزارشی از مسجد جامع روستای ازغد به مناسبت روز جهانی مساجد

مسجد 600 ساله

از پیچ و خم جاده های طرقبه در مسیر مالرو نیشابور به توس که بگذری، در هفده کیلومتری جنوب شرقی شهرستان طرقبه و در دامنه رشته کوه های بینالود، به روستایی زیبا به نام ازغد می رسی که یکی از قدیمی ترین مساجد استان در آن قرار دارد. مسجد جامع ازغد از دیرباز یکی از جاذبه های دیدنی این روستا بوده اما جدا از آن، جایگاه ویژه ای برای اهالی روستا دارد و هنوز هم خانه امن ساکنان ازغد است. این بنای ماندگار در سال 833 (هـ.ق) توسط فرد نیکوکاری به نام خواجه علی ازغدی بنا شده است و جنس آن از مصالح سنگ، ملاط، گل و چوب است. همچنین نوشته های 11 کتیبه آن متعلق به دوره تیموری به تاریخ 833ق است که حکایت از قدمت بنا دارد. این بنا که در سال 1364 در فهرست آثار ملی هم ثبت شده، در ابتدا بقعه ای بوده که با گذشت زمان به مسجد تبدیل شده است. فضای داخلی مسجد جامع ازغد با وسعت 144 مترمربع به صورت شبستانی است با دوازده ستون و در پشت دیوار جبهه غربی نیز اتاقی با زیر بنای 72 متر شامل چهار ستون چوبی وجود دارد. در چوبی آراسته به منبت کاری با طرح های اسلیمی و کتیبه ای که روی آن نوشته شده «هذا بقعة الشریف تمت صاحب الخیرات و المبرات خواجه علی ازغدی» بیانگر قدمت آن است. حالا دیگر وقت نماز ظهر است و صدای اذان از بلندگوی مسجد در کوچه پس کوچه های روستا می پیچد... .

برگزاری مراسم مذهبی در مسجد جامع

یکی از نمازگزاران که در گوشه ای از مسجد نشسته و منتظر صدای اذان است تا نماز خود را در کنار 

هم محلی هایش بخواند، می گوید: هر شب در این مکان نماز جماعت برگزار می شود اما صبح ها به علت این که امام جماعت مسجد مانند خیلی از اهالی روستا ،باغ کشاورزی دارد که با مسجد فاصله دارد به همین خاطر ظهر ها نماز جماعت نداریم و  مردم به صورت فرادا    نمازشان را می خوانند. این پیرمرد 86 ساله که یکی از مسن ترین افراد روستاست درباره قدمت این مسجد به تابلویی که در کنار در ورودی نصب شده است اشاره می کند و می گوید: آن جا درباره قدمت این بنا نوشته شده است. این مسجد 134 سال بعد از هجرت پیامبر(ص) ساخته شده است یعنی 1400 سال قدمت دارد. محمد علی صادق مقدم، همان طور که ذکر می گوید، اضافه می کند: دراین مسجد هر صبح جمعه مراسم دعای ندبه و شب های چهارشنبه نیز مراسم دعای توسل برگزار می کنیم و همه اهالی روستا نیز در آن شرکت می کنند. وی در ادامه می گوید: در روزهای عزا، مراسم عزاداری در حسینیه روستا برگزار می شود اما نماز جماعت، افطاری در ماه های رمضان، نذور و مراسم دیگر در همین مسجد برپا می شود.

مسجدی که مدرسه بود

این پیرمرد که تاریخ تولدش 1310 و از کودکی در همین جا زندگی کرده و عمر گذرانده است، درباره خاطرات آن دوران بیان می کند: از زمانی که به یاد دارم، این مسجد نقش مهمی در روستا داشته و مکان برپایی نماز جماعت و دیگر برنامه های مذهبی بوده است. صادق مقدم می افزاید: پیش از انقلاب اسلامی ما در همین مسجد درس می خواندیم و من خواندن قرآن و زبان عربی را این جا فرا گرفتم.

حاجاتی که برآورده می شود

گویی این مسجد به جز مکان عبادت و نمازگزاری جنبه های دیگری نیز دارد که برای اهالی روستا مقدس است؛ به طوری که آن ها از اجابت حاجاتشان در این مسجد می گویند. اشک در چشمان پیرمرد حلقه می زند و از اعجاز محراب این مسجد قدیمی در اجابت دعا به درگاه خداوند صحبت می کند. او می گوید: هر زمان این خاطره را تعریف می کنم نمی توانم گریه نکنم زیرا واقعا حاجت بزرگی برایم برآورده شد. بچه در شکم همسرم فوت کرده بود، سه روز مداوم درد می کشید و آن زمان هم ماشین نبود و باید او را با اسب به شهر می بردم اما  به خاطر وضعیت خطرناک امکان حملش نبود. حال همسرم رو به وخامت می رفت که به این مسجد آمدم. در محراب دو رکعت نماز حاجات خواندم و با خدا راز و نیاز کردم؛ هنوز دعایم تمام نشده بود که خانمی آمد و خبر داد همسرم حالش خوب شده و بچه از بدن مادر خارج شده است. صادق مقدم لبخندی می زند و می گوید: باید دلت پاک باشد و از صمیم قلب خواسته ات

 را بخواهی، من هم همین کار را کردم و این واقعا شبیه معجزه بود. همچنین به غیر از من خیلی از مردم دیگر هم بوده اند که یا از بیماری نجات یافته اند یا به خواسته هایشان رسیده اند.

محلی برای تجمع و بیان مشکلات

یکی دیگر از نمازگزاران در حالی که وضو می گیرد تا خود را آماده نماز کند، می گوید: مردم برای نمازخواندن و نماز حاجات و دعا کردن به این مسجد می آیند و جالب است که خیلی زود حاجاتشان برآورده می شود. سکینه رستمی ادامه می دهد: دو فرزند من بچه دار نمی شدند و هنگامی که در مسجد چند شبانه روز دعا کردم و نماز خواندم، حاجتم برآورده شد و یکی از فرزندانم دوقلو آورد. وی می افزاید: مردم برای بیان مشکلاتشان به همدیگر یا برای راز و نیاز با خداوند از گذشته در این مکان جمع می شدن