روستای ارزنه

روستای ارزنه و آبشارهای پیرامون آن، می‌تواند مقصد یک سفر کوتاه و جذاب باشد

سه‌گانه‌های یک آبشار

از همین اولین روزهای اسفند، می‌توان بوی بهار را حس کرد. زمستانی که آسمانش امسال کمتر از همیشه بارید، به نظر می‌رسد که عجله دارد تا بار و بندیل ببندد و جایش را به بهار بدهد. در این روزهای باقی مانده از زمستان، چه خوب است که از رخوت گرمِ خانه دل بکنیم و عازم مقصدی در دل طبیعت شویم. پیشنهاد می‌کنیم مقصدتان این هفته، «آبشار ارزنه» و روستایی به همین نام در حوالی آن باشد.

کجا بریم؟

برای تماشای این آبشار زیبا و مناطق سبز و دست نخورده اطراف آن باید فرمان خودرویتان را سمت روستای ارزنه از توابع بخش باخرز شهرستان تایباد کج کنید. روستای ارزنه در ۱۴ ‏کیلومتری جنوب غربی باخرز و ۲۱۰ کیلومتری مشهد واقع شده است. برای رفتن به این روستا دو راه پیش رویتان است؛ مسیر یک: مشهد – فریمان- تربت جام – باخرز- ارزنه (طول مسیر ۲۱۰ کیلومتر) و مسیر دو: مشهد – تربت حیدریه – باخرز- ارزنه ( طول مسیر ۲۴۰ کیلومتر)

چی داره؟

منشا آبشارهای سه گانه این منطقه، ارتفاعات باخزر است. منظور از «سه گانه» نیز این است که ارزنه از سه آبشار پی در پی تشکیل شده است. ‏در قسمت فوقانی آبشار اول، آبگیری ایجاد شده است که برای شنا البته در فصول گرم، از آن استفاده می‌شود. دسترسی به این آبگیر، نسبتا سخت است و باید کمی تخصص صخره نوردی داشته باشید. بزرگ ترین آبشار ارزنه ارتفاعی به طول 60 متر دارد و در جنوب غربی آبگیر واقع شده است.

در قسمت جنوبی، آبشار دوم با ارتفاع 25 متر قرار گرفته است و حالتی پلکانی دارد، آبشار سوم نیز درست در غرب آبگیر است و ارتفاعش به 30 متر می‌رسد. این آبشار هم دارای آبگیری است اما در پایین و بعد از آن هم به صورت رودخانه ادامه پیدا می‌کند.

روستایی با قلعه‌های باستانی

اگر به این منطقه سفر کردید، حتما وقتی بگذارید و به روستای «ارزنه» هم سری بزنید و از تماشای بافت زیبا و سنتی آن لذت ببرید.

این روستا در 14 کیلومتری جنوب غربی باخرز و 210 کیلومتری مشهد واقع شده است و زمستان‌هایی سرد و تابستان‌هایی نسبتاً معتدل دارد. یعنی، حتما باید لباس گرم کافی همراه داشته باشید. این روستا از شمال به روستای چهار طاق، از شرق به روستای ارخود و از جنوب و غرب به ارتفاعات باخرز محدود می‌شود. آثاری از خرابه‌های قلعه باستانی در جنوب روستا به جا مانده است که از قدمت طولانی آن حکایت دارد. درآمد ارزنه‌ای‌ها از فعالیت‌های زراعی، باغداری و دامداری تأمین می‌شود. گروهی نیز، در امور خدمات و صنایع دستی اشتغال دارند.

روستای ارزنه در کوهپایه استقرار یافته است و بافت مسکونی متمرکزی دارد. این روستا دو بافت قدیمی و جدید دارد. کوچه‌ها و معابر روستا پیچ در پیچ و نامنظم‌اند. خانه‌های روستا معمولاً در یک طبقه، با سقف مسطح و دیوارهای خشتی و گلی ساخته شده‌اند.

شکل خانه‌ها و فضاهای درونی آن از نوع فعالیت و معیشت خانوارها تأثیر پذیرفته است، به گونه‌ای که خانه کشاورزان و دامداران از نظر فرم، وسعت و تزیینات و کاربری‌های داخلی با شاغلان در امور خدمات متفاوت است. قسمت‌هایی از ارتفاعات باخرز در غرب و جنوب روستا، صخره‌ای و سنگلاخ است و بخشی نیز با انواع گل‌ها و گیاهان مرتعی و دارویی مانند شاه تره، گل زوفا، ترنج، گل ختمی، گون و زیره کوهی پوشیده شده‌ است. همچنین آرامگاه شیخ زین‌العابدین نامی، در این روستا قرار دارد. صنایع دستی روستای ارزنه شامل قالی و فرت است که در بازار شهرهای اطراف به فروش می‌رسد.

*منبع: سایت‌های سفر ایران و روستاهای ایران